می رسد آوای تیغی

             پشت مسجدهای شهر

              قاتل مولایمان

                                      شمشیر صیقل می دهد.

سوز عشق مرتضی آتش به جانم میزند
نی فقط بر جان ک خود بر خانمانم میزند
او که با صوت اناالحق بوسه زد بر چوب دار
گو بیاید بنگرد این عشق دارم میزند...

شهادت، متاع گرانبهایی است که هرکس قدرت خریداری ‏اش را ندارد. شاهدی قدسی است که همگان لیاقت هم ‏آغوشی با او را نمی ‏یابند. شیرینی شهد شهادت را به هر کسی نمی‏چشانند.
امیر مؤمنان علی(ع)، آن یکّه ‏تاز عرصه عشق و شهادت، مبنای شهادت‏طلبی و دست‏یابی به این فوز عظیم را این‏سان بیان می‏دارد و صفات عاشقان شهادت را این‏گونه می‏نمایاند و شور و شوق خود را نسبت به آن چنین توصیف می‏کند:

«مجاهدان شهادت‏ طلب چنان به سوی خدا پر می‏کشند که تشنگان به جانب آب. بهشت در پرتو آذرخش نیزه ‏هاست. امروز خبرها در بوته آزمون ارزیابی می‏شوند و به خدا سوگند که اشتیاق من به صحنه نبرد [و شهادت] و رویارویی با دشمن، بیش از شوقی است که آنان به زندگی‏شان دارند».

تیغ بر فرق عدالت زده و خندیدند
خون به ابعاد غریبی علی پاشیدند

زاغ‏ها از دل شب کنده و بر روز زدند
روز و شب، گوشه محراب به هم پیچیدند

زخم بر سلسله باور و ایمان افتاد
همه افلاک از این زخم به خود لرزیدند

شب پر از رخوت نامردی مردم گردید
آسمان، ماه، ستاره، همگی خوابیدند

صبح، امّا دو سه تا کاسه شیر آوردند
کودکانی که علی را همه شب می‏دیدند

هق هق چاه شناور شده در گریه نخل
همه از هم فقط از درد علی پرسیدند..

سلام آقا

در این جمعه

که شامش می خورد ضربت

و تیغی فرق بابایت

علی را می شکافد

بگو آقا  

که آیا اشک چشم ما

شود مرحم به زخم قلب تبدار شما ؟

اشهدُ اَنّ علیاً ولیُ الله

نامت جنون خیز است، حق دارد موذن ;

وقت اذان با دست خود، سر را نگه دارد...

لعن الله قاتلیک یابن ابی طالب

این خبر را برسانید به عشاق نجف

بوی سجاده خونین کسی می آید...

خدایا ببخش مرا برای گناهانی که لذتش رفته اما مسئولیتش مانده …

حسین جان مسافران اربعین به مقصد رسیدند و من جامانده ام شاید سال دیگر قسمت من هم بشود ، اما آقاجان اگر اجل مهلت نداد قرارمان همان سرازیری معروف شب اول قبر به فریادم برس السلام علیک یا حسین بن علی(علیه السلام) التماس دعا

دود این شهر مرا از نفس انداخته است‌

به هوای حرم کرب و بلا محتاجیم...

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین ع..

قسمتم نیست اگر یک سفر کرب و بلا                                                          
                  تو بگو:"نه" که همین نیز شنیدن دارد                                                     
                        مثل دیوانه ی عاشق که به معشوق رسد                               
                  کربلا...بین دو گنبد...چه دویدن دارد        
                                                                    السلام علیک یا ابا عبدالله...    

بگو کربلا قسمتم نیست اینکه            

              دگر امروز و فردا ندارد.

دوباره مضطرم حرم، حرم، حرم

الهی کم نشه یه لحظه سایه ات از سرم

آقا.........

یه رحمی مادرت کنه به اشک مادرم

منم برم حرم

آقا........

دلم پر از شکایته، امیر سر جدا

دلم گرفته و میخوام بیام به کربلا

بیا و آبرو بخر به حق مادرت

ببین تو اشک و التماس نوکرو آقا

دوباره بغضه تو گلوم بازم خیاله آرزوم

 تا چشم به هم زدم حرم

دوباره اومد روبه روم

امیر کربلا حسین....

عشق ، عینش عزت و شینش شرف ، قافش قسم

                          من قسم بر عزتت با تو شرف دارم حسین (ع).

کربلا

ستاره ها به لحظه ها جان سپرده اند

ماه خموش است

                  و تک ستاره ای در آسمان ، روشن

                  که می بالد و می نالد

                  گریه می کند و می سوزد

زمین آرام در بستر خونین خود خفته

                                     پرنده ها و کبوترهای بال و پر شکسته

روی زمین آرام و خونین خوابیده

                                    آن روز پر درد به پایان رسیده

روزی که صدای شیر حسین را در هوا می شد شنید

کربلا دیگر ساکت است

                  دیگر صدای اصغر خونین گلو به گوش مادر نمی رسد

فقط صدای گریه ی کودکانی که مظلومانه اشک می ریزند

          بابا را می خواهند ، عمو را می خواهند ، برادر را می خوانند

و زینب خسته ، و سجاد پر درد و پر اشک

چقدر نام تو زیباست یا حسین (ع)

السَّلامُ عَلی القَتیل المَظلوم "سلام بر آن کشته مظلوم"

السَّلامُ عَلی أخیهِ المَسمُومِ "سلام بر برادرِ مسمومش"

السَّلامُ عَلی النّازِحینَ عَنِ الاوطانِ "سلام بر آن دور افتادگان از وطن ها"

السَّلامُ عَلَی المَدفُونینَ بِلا أکفان "سلام بر آن دفن شدگان بدون بدن"

السَّلامُ عَلَی الشَّیبِ الخَضیبِ "سلام بر آن محاسن به خون خظاب شده"

السَّلامُ عَلَی الخَدّ التَّریبِ "سلام بر آن گونه خاک آلوده"

السَّلامُ مَن لَو کانَ مَعَکَ بِالطُّفُوفِ لَو قاکَ بِنَفسِهِ حَدَّ السُّیُوفِ

"سلام کسی که اگر با تو در کربلا می بود،با جانش در برابری تیزی شمشیر ها

از تو محافظت می نمود"

وَ بَذَلَ حُشاشَتَهُ دُونَکَ لِلحُتُوفِ ، وَ جاهَدَ بَینَ یَدَیکَ

"و نیمه جانش را به خاطر تو بدست مرگ می سپرد،و در

رکاب تو جهاد می کرد"

«بخشی از زیارت ناحیه مقدسه»

السّلام عَلی مَن جَعَلَ اللّهُ الشَّفا فی تُربَتِه

"سلام بر آن کسی که خداوند

در خاک قبر اوشفا قرار داده است."

عشق یعنی کربلا،یعنی من وتنهاحرم

عشق یعنی عکس سلفی یادگاری باحرم

ای خدا این روزهاشش گوشه میخواهد دلم

عشق یعنی اربعین پای پیاده تا حرم

جا مانده دلی به زیر پایت زائر

آهسته قدم بزن، به فدایت زائر